شاطری یا .....

شاطر در لغت به معنی زیرک، باهوش، چالاک و چابک است.امروزه شاطر به نانوا اطلاق می‌شود، یعنی کسی که در دکان نانوایی نان به تنور زند.شاید علت این امر، تحرک پیوسته نانوایان به هنگام خمیرگیری و پخت نان است.

قبل از هر چیز بگویم که شغل نانوایی(شاطری یا نان درآری) یک شغل محترم و ارزشمند است و اشتغال بدان نه تنها عیبی ندارد بلکه یک فضیلت است در کلان شهر تهران از خیلی وقت پیش مهاجران به قصد کار سرازیر می شدند. بعضی می ماندند و بعضی پس از جمع کردن پول و پله ای به شهرشان بر می گشتند. این مهاجران برای کنار آمدن با مشکلات مهاجرت بیشتر سعی می کردند در کنار هم باشند و یک شغل داشته باشند و حتی در یک محل زندگی کنند تا تازه واردها از باتجربه ها راه و رسم کار و زندگی را در این کلان شهر بیاموزند. این مسئله باعث می شد که بیشتر مهاجرانی که از یک شهر آمده بودند به سمت یک شغل کشیده شوند. در نتیجه درزابی ها به نانوایی سنگکی، ترک ها به بربری، یزدی ها به شیرینی پزی، کاشانی ها به فرش فروشی، ساوه ای ها به گچ کاری، لرها به قصابی، شمالی ها به آرایش گری حتی ارمنی ها به مکانیکی و افغانی ها به بنایی معروف شدند و در این زمینه چون از تجربه یکدیگر استفاده می کردند واردتر و موفق تر از دیگران بودند. این مسئله حتی درباره محل سکونت مهاجران هم مشاهده می شود. بیشتر درزابی های نسل گذشته در نزدیک ترین قسمت به شهرشان زندگی می کنند؛ یعنی در جنوب شرقی تهران و بر سر راه خراسان(میدان خراسان، افسریه، پیروزی و در نهایت امام حسین). بیشتر ترک ها و گیلانی ها در غرب تهران و بیشتر مازندرانی ها در خیابان دماوند و نارمک و بیشتر ساوه ای ها در آذری زندگی می کنند. بعدها کم کم نسل های جدید جسارت بیشتری پیدا کردند و به محل های دیگر رفتند. در گذشته های دور و تاکنون در مناطق ما مخصوصا روستای درزاب شغل شاطری از اهمیت بالایی برخوردار بود مردم درزاب برای فرار از بیکاری و گاها چوپانی و البته بدلیل فقر امکانات رفاهی-تحصیلی(در گذشته) و فرار از درس(در حال حاضر) به شغل شاطری روی آورده و راهی تهران می شدند. در روستای درزاب میراث واقعی آنها از گذشته همین شغل شاطر بودن است.تعداد افراد تحصیل کرده در گذشته بسیار کم و به تعداد انگشتان دست می باشد. این شغل و میراث تاکنون نیز ادامه داشته و بسیاری از هم ولایتی های ما هنوز با این شغل کسب درآمد می کنند. که البته جدای از سختی،نسبت به بسیاری از حرفه ها درآمد بالایی نیز دارد.

پس شاطری خوبه؟؟؟؟؟

                           « نه همیشه »

                                « گول زننده ست »

در روستای ما کمند افرادی که شغلی غیر از شاطری داشته باشند دو نفر از این هم ولایتی ها که در زیر تصویرشان را می بینید یک سالی است که شروع به حرفه mdfکاری کرده کمد،کابینت،میز و قفسه می سازند.در صحبتی که با این دوستان داشتم حقیقتا از شغل خود راضی بوده و معتقد بودند شغل شان از شاطری بهتر و تاکنون سفارشات زیادی گرفته اند.و این در حالی است که سختی شغل شاطری را نداشته و در کنار خانواده هستند.امیدوارم بقیه جوانهای روستا نیز کمی واقع بینانه تر به شغل شان نگاه کرده تلاش کنند با انتخاب شغل و حرفه درست ، خانواده را در کنار خود داشته باشند.

مردم صرفه جویی کنند تا شن شویی تجارت کند

سالهاست که روستای درزاب همچنان گرفتار نامهربانی مسئولان در بجستان است. زمانی برخی افراد کوته فکر در بجستان سراغ چاه آب حفر شده و قانونی درزاب رفته آنرا پر کردند حتی حاضر نشدند بر سر مصرف این آب پای میز مذاکره بنشینند و علاوه بر آب دهی به 80 خانوار آن زمان درزاب مابقی آن را به سمت بجستان لوله گذاری کنند.

خوب.آن شد که در مدت زمان کوتاهی بعد از پر کردن چاه موردنظر شهر بجستان با مشکل کم آبی روبرو شد و ناگزیر مجبور به استفاده از آب شور شدند.و بعدا با پادرمیانی حجت الاسلام سید محمود مدنی از همین روستای درزاب لوله گذاری کرده و آب قنات روستا را خریداری می کردند.

بعد از آن از دو مسیر به منبع آب روستای درزاب انتقال آب صورت گرفت ولی هر دو آنها پاسخگوی تامین آب درزاب نبود تا اینکه با موافقت مسولان وقت چاهی در شرق و پایین تر از درزاب حفر شد و انتقال آب از آن به درزاب صورت پذیرفت.متاسفانه بعداً با موافقت آب و فاضلاب روستایی بجستان و دیگر مسولان به چند مرغداری نیز آب داده شد و در آخرین مورد بی توجه به مقاومت شدید مردم درزاب انشعاب آبی نیز به شن شویی داده شد.مردم درزاب در برابر این اقدام اعتراض ها کردند ولی بدلایل خاص و شاید ثروت فراوان مالک شن شویی که شاید برای برخی مسولان بجستان حیاتی است باعث انصراف این آقایان از دادن انشعاب به شن شویی نشد. این بی انصافی ها تا حدی ادامه داشت که در چند روز گذشته بارها بدلیل پایین آمدن سطح آب چاه مورد نظر ، بارها آب مصرفی مردم درزاب قطع و شاید این قطعی تا 24 ساعت ادامه داشت.جالب اینجاست که با پایین آمدن سطح آب منبع ذخیره آب در کنار چاه ، آب درزاب قطع میشود ولی آب خروجی به سمت شن شویی که دارای لوله ای 5 اینچی است قطع نمی شود. تا کی باید مسولان بی تفاوت به این قضیه باشند؟ تا کی قراره آب شیرین مصرفی یک روستا را به شن شویی بدهند؟

مردم کل یک روستا با 195 انشعاب کلی در ماه 2000مترمکعب آب مصرف کنند و یک انشعاب به شن شویی به تنهایی بالای 1000متر مکعب آب؟ کجای کار بویی از انصاف میدهد؟در این ایام خشکسالی که دائماً از صرفه جویی در مصرف آب سخن به میان می آید چرا یکی نیست به این به این مسولان در بجستان بفهماند که چرا مردم درزاب باید به دلیل مصرف بی حساب شن شویی صرفه جویی کنند. چرا مردم درزاب باید بی آبی را با تمام وجود درک کنند در حالی که شن شویی با حداکثر مصرف فقط به تجارت خود می اندیشد.

در بحث آب مصرفی مردم درزاب همیشه مظلوم واقع شده اند.شاید به دلیل همین بی مسئولیت هاست که مردم بجستان نیز هیچ گاه آب شیرین به خود ندیده اند.