سلام

یادتون میاد تا همین چند سال پیش،توی این موقع از سال اگر به درزاب سر میزدی با دامنه وسیعی از گندم زارها مواجه میشدی که کم کم آماده درو میشد.خیلی از پدران ما در این مواقع از سال با اره و داس به جون این گندم زارها میافتادند و صبح و شب درو میکردن. بعضی از دوستان همچون من بد جوری از این موقع سال میترسیدن چون اگر در این ایام سرو کله شان توی درزاب پیدا میشد حتما باید به گندم درو میرفتن. یادم نمیره یه بار توی همچنین ایامی به درزاب رفتم خدابیامرز کربلای عباس(پدربزرگم) ما رو با توپ و تشر به درو برد. توی اون روز ما چند نفری هر چه درو کردیم تموم نشد.صبح روز بعد احساس کردم باز قراره این اتفاق دوباره تکرار بشه و ما رو میخوان برای درو ببرن سر زمین . همون صبح زود وسایلو جمع کرده راهی بجستان شدم. خودتون که خدابیامرز رو میشناختید به کم هم قانع نبود خدا میدونست چند مَن زمین گندم داشت.به هر صورت با این آدمها و این روزگار دنیایی داشتیم. با فوت این قبیل افراد انگار برکتهای اینچنینی نیز از روستا رفت چند سالی بود که گندم زاری (آنچنان)دیده نمیشد. ولی خوشبختانه امسال به دلیل بارندگی های بیکران الهی که البته کم هم نبود باز دوباره اگر توی این موقع سال به درزاب سری بزنی تا حدودی با اینچنین گندم زارها،پالیزها،نخودزارها و ... مواجه میشوی. الهی شکر.