سلام عزیزان     

دلتون میخواد براتون حکایتی رو از یه روستای عجیب براتون تعریف کنم .پس

خوب حواستون رو جمع کنید . بله ، یه روزی توی یه روستایی قرار شد برای

یه صبح جمعه ای دعای ندبه برگزار کنن . برخی از بزرگای روستا تصمیم

گرفتند تا از یکی از روحانیون شهرستان بغلی بهمراه تعدادی از جوانان اون

شهرستان دعوت به عمل بیاورند تا در این مراسم حضور یافته و حتی در برپایی

اون دعا ، همکاری نیز بکنند . برای این امر به یکی از جوانان روستا که مقیم

اون شهرستان بود سپردند تا با مینی بوس ، این افراد را در ساعت 6 صبح

روز جمعه به روستا بیاره . در ضمن این مردم تصمیم گرفتند تا بعد از دعای ندبه

از این مهمانها با صبحانه پذیرایی کنند. خوب عزیزان ، بزرگای روستا این تصمیم

رو گرفتند و اونو عملی کردند ولی چشتون روز بد نبینه . روز جمعه که شد هر چی

به ساعت نگاه کردند دیدند ساعت داره از 30/6 میگذره ولی این مهمونا نرسیدند

بله از همون چیزی که میترسیدن اتفاق افتاد . دوستایی که دعا میخوندند شاید

بدلیل اینکه خبر نداشتن یا شاید بی تجربه بودن ، سریع دعا رو خوندن و تموم

کردن (ساعت25/6) ولی مهموناشون ده دقیقه بعد رسیدن. نمی دونم شاید

رانندشون خوابش برده بود به هر صورت مراسم تموم شده بود ولی از نونها نیز

 خبری نبود. همه چیز بهم ریخته بود همه مخصوصاً صاحب مجلس و این به

ظاهر بزرگای روستا بسیار بسیار ناراحت بودن.ولی دیگه چه سود.

دوستای من شما این حکایت رو خوندید فهمیدید که ایراد کار از کجا بود؟

وقتی برای اینچنین مراسمی چند نفر گوشی برداشته هر کی به دل خودش

به اینور و اونور زنگ میزنه ، وقتی یک نفر نیست حرف اول و آخر رو بزنه ، وقتی

راننده تعهد قبول نکنه و خوابش ببره ، وقتی فرد مداح و دعا خوان  بی تجربه

باشه و احساس نکنه که باید کمی دعا رو کش بده ، وقتی .....

خوب عزیزان همین میشه دیگه

شما چی میگین؟