برو درزاب که رازش نهانه خداوندش خداوند جهانه
برو درزاب که نامش ماندگاره خودش هم گوشه اي از بهشت جاودانه
چو آيي اندرونش، خوش بيني نگاهي از مردم مؤمن بيني
همه باشند آنجا صاف و لوتي دهند از جان و مال خويش، چو گويي
همه کارگر،کشاورز يا که دامدارند به دنبال روزي کم اما حلالند
.....
باشيد پذيراي اين شعر با نقص من گوشه اي از وصف دهکده ي زيباي من
بزرگي کنيد و ببخشيد مرا جوانم نفهميده ام شعر را
----------------------------------------------------------
سال نو را به تمام همشهريان عزيزم تبريک ميگم
(عذر خواهم بابت شعر بي سر و تهي که در اين 5 دقيقه سرودم)